"Bu video hayata bakışınızı değiştirecek", "Bu kitap hayatınıza bambaşka bir gözle bakmanızı sağlayacak" ... O videoyu izledim, o kitabı da okudum. Ne hayatım değişti, ne de ona olan bakışım. Böyle iddialı cümleler hiç kurmadım, kuranların da başardığını hiç görmedim. Neysek o kaldık hep. Değiştik elbette ama bunu yapan cümleler yahut görseller değil kanlı canlı insanlardı.
Büyük büyük cümleler kurup onların eteğinin altına sığınmak.. Ne bileyim sanki biraz acizlik gibi. Ya da güçlü ve heybetli görünmek için bir duvar. Ama duvarlar yıkılabilir, çoğu zaman da yıkılır. Balyozu vuran kişi de hep o duvarı inşa eden olur. Yazık.
"Seni sevmekten asla vazgeçmeyeceğim."
" Ne olursa olsun yanındayım!"
"Uzattığın eli tutmak için hep orada olacağım..."
Düşünüyorum da ayrı ayrı ve aynı zamanlarda çokça duyduğum cümleler. Vazgeçti, yanımda değildi ve elim havada boğazımda koca bir düğümle o bembeyaz zemine yapışıp kaldım. Kaldık.
Dengesiz, inişli çıkışlı veya aptalca her ne dersen öyle insanlarız az çok. Zaten terazi de asla dengede değil. Asla. Ortamız yok daha çok ortaklıklarımız var. Siyah ve beyazız. Griyi bilmeden, orta yolu görmeden geberip gidiyoruz. Ve çoğu kez farkına varmadan.
Farkına varmak, farkında olmak, yaşarken orada olmak.Sahi kaçımız oradaydık? Ama gerçekten, tüm benliğimizle? Beyinlerimiz, kalplerimiz onlarca parçaya bölünmüş durumda. Yemek yerken aklımız otoparkta, araç kullanırken işte, işteyken sevgilide, sevgiliyleyken cüzdanda... Dünyanın en zor işini yapmayı kendime misyon edindim. Orada olmak istiyorum, orada kalmak asılıp öylece bakmak değil. Birinin elini tuttuğumda avucundaki çizgileri hissetmek, sahilde durmuşken rüzgarın getirdiklerine şahit olmak, yaprakların hışırtısını duymak, üşümek, terlemek, sevmek ve sevişmek. Hepsini tam zamanında yapmak, kaçırmadan. Aklıma mukayyet olmak.
Düşünmeden yaşamak değil kastettiğim yanlış anlaşılmasın aksine tamamen bilinçli olarak yapmak her ne yapıyorsak. Düşünsene sarılırken sadece O'nu hissetmek..Dünyanın en güzel duygusu bu değilse ne ? Gerçekten gözbebeklerinde kendini görmek ve karşındakine o küçük dünyadan kendinin en güzel,en parlak halini göstermek. Bundan daha özel bir an düşünülemez. Bundan daha fazla dokunamaz insan hayatlara. Ve kalıcı olmaksa insan oğlunun hayattaki yegane amacı işte orda kalmalı..
Yaşayanlara, orada olabilenlere selam olsun.
